Φιλοσοφία του Υπαρξισμού

Όλα ξεκίνησαν πριν πολλά-πολλά χρόνια

Ο Υπαρξισμός, ως φιλοσοφικό ρεύμα, όριζε το «Είναι» ως έννοια που περιλάμβανε όλα όσα σχετίζονται με την ύπαρξη, χωρικά και χρονικά, ενώ παράλληλα όριζε την έννοια «Ουσία» ως την ποιότητα που περιγράφει την κάθε ύπαρξη. «Ουσία» δηλαδή, είναι όλα όσα κάνουν κάτι να «Είναι».

Ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Παρμενίδης (515 π.Χ. - 470 π.Χ.) της Ελέας.

Ο πρώτος όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Παρμενίδη, ο οποίος συμπεριλάμβανε στην έννοια αυτή την αιωνιότητα, τα αντικείμενα ακόμα και το σύμπαν, ενώ ο δεύτερος όρος από τον Αριστοτέλη, για να εξηγήσει ότι ακόμα και ένα αντικείμενο χρειάζεται να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για να μπορέσουμε να του δώσουμε υπόσταση. Ουσιαστικά, η «ουσία» κάποιου αντικειμένου είναι αυτή που ορίζει τι ακριβώς «είναι». Αν αφαιρεθεί η «ουσία» από κάτι, παύει να «είναι». Ο Σαρτρ, είπε, ότι ως βιβλίο αντιλαμβανόμαστε ένα παραλληλόγραμμο αντικείμενο το οποίο έχει πολλές παράλληλα φύλλα χαρτιού σε απόλυτη σειρά, έτσι ώστε το κείμενο που είναι αποτυπωμένο πάνω να βγάζει νόημα στον αναγνώστη, ενώ το πρώτο και τελευταίο φύλλο είναι χοντρά για να μπορεί κάποιος να διευκολύνεται κατά την ανάγνωση. Παράλληλα όμως, μπορεί να βρει κάποιος ένα παραλληλόγραμμο, με πλαστικά φύλλα, τα οποία να είναι κολλημένα μεταξύ τους και να έχουν πάνω ανάγλυφες κουκκίδες, έτσι ώστε κάποιος να κυλάει πάνω την άκρη του δαχτύλου του. Κατ’ επέκταση, η ουσία του ίσως είναι ότι εμπεριέχει γνώση σε φύλλα τα οποία βρίσκονται με τέτοια σειρά που να βοηθάει τον αναγνώστη να τα ξεφυλλίζει και να ανακτά τις πληροφορίες μέσα από την όραση ή την αφή. Οι υπαρξιστές θεωρούν ότι η ύπαρξη προηγείται της ουσία. Παράλληλα, καταπιάστηκαν ιδιαίτερα με την έννοια του θανάτου. Όσο περισσότερο αποδέχεται κάποιος τον θάνατο, τόσο περισσότερο ζει τη ζωή και όσο περισσότερος ζει κάποιος, τόσο λιγότερο φόβο έχει για το θάνατο.